قلم

من مست از وجودت، تو که از خیالم نروی هرگز

 سرشار از عطر با تو بودنم، در عالمی که از نگاهم نروی هرگز

 در خانه ای از پرنیان، روبرویم نشسته ای

 گل رویت تازه شکفته، از کنارم نروی هرگز

 هر صبحم سفره پر از مهربانیها ی توست

 دل به تو سپرده ام، از دل بیقرارم نروی هرگز

 هوای دل من با تو باریست،در خیال رویت

 تو گلستان من ، از بهارم نروی هرگز

 خاطر گرمی دستهای تو بر گونه ی خیس وجودم

 امید و قرارم خیال تو، از قرارم نروی هرگز

 گوش خیالم می شنود نرمی کلام تو را

 خوشترین ترانه ی روز من ، از روزگارم نروی هرگز

 در دفتر دلم با تو پیمان بسته‌ ام

 دل با تو پیمان نشکند، از دفتر خیالم نروی هرگز